1. Έχετε μία μακρόχρονη σχέση με την Κ.Ο.Θ., από πολύ νεαρή ηλικία ακόμη. Πείτε μας δυο λόγια για αυτή τη σχέση και το πώς βλέπετε την Κ.Ο.Θ. και τις ελληνικές ορχήστρες γενικά σε σχέση με το επίπεδο των ορχηστρών διεθνώς, δεδομένου ότι έχετε εμφανιστεί σε όλο σχεδόν τον κόσμο;
Πράγματι συνεργάζομαι με την Κ.Ο.Θ. από το 2007, αν θυμάμαι καλά (σ.μ. πολύ σωστά). Ο τρόπος με τον οποίο με αγκαλιάζει η ορχήστρα με κάνει να νιώθω πολύ ευπρόσδεκτος στην Θεσσαλονίκη. Μπορώ να πω πως είναι από τις ελάχιστες ορχήστρες που με κάνουν να νιώθω ‘σαν στο σπίτι μου’.
2. Η τελευταία σας συνεργασία με την Κ.Ο.Θ. ήταν της φετινής άνοιξης, όταν σε καιρό απαγόρευσης, με μόνο διαδικτυακές συναυλίες, συμμετείχατε στα γυρίσματα του νέου επεισοδίου της σειράς πορτρέτων Ελλήνων συνθετών της Κ.Ο.Θ, για τον Μανώλη Καλομοίρη. Εκεί εκτελέσατε, μεταξύ άλλων, τις ‘Νησιώτικες Ζωγραφιές’, το έργο δηλαδή που θα παρουσιάσετε και στη συναυλία της 29ης Οκτωβρίου, αλλά και το ηχογραφήσατε με την ορχήστρα. Θα θέλατε να μας πείτε δύο λόγια για το έργο αυτό και την εμπειρία γενικότερα;
Είχα ακουστά μόνο τον Καλομοίρη έως αυτή τη συνεργασία. Τώρα πλέον κατανοώ το σημαντικό του ρόλο στην ιστορία της ελληνικής μουσικής. Εκπλήσσομαι από τον ατμοσφαιρικό και ανυψωτικό χαρακτήρα που μπορεί και φτάνει ο συνθέτης στα αργά του μέρη. Η χρήση λαϊκών ελληνικών μελωδιών είναι βεβαίως η κεντρική ιδέα αυτών των κομματιών. Ο Καλομοίρης καταφέρνει μία πολύχρωμη προσέγγιση αναμειγνύοντας διάφορα στυλ, με όχι πρόδηλο τρόπο. Είμαι ιδιαίτερα χαρούμενος που μπορώ να παρουσιάσω τις ‘Νησιώτικες Ζωγραφιές’ στο κοινό της Θεσσαλονίκης.
3. Παράλληλα με τη μουσική σας παρουσία σε αίθουσες συναυλιών ανά τον κόσμο, ένα μεγάλο μέρος των δραστηριοτήτων σας περιλαμβάνει τη διδασκαλία, όπως στη Μουσική Σχολή Ρόμπερτ Σούμαν στο Ντύσελντορφ, στη Μουσική Σχολή του Μανχάιμ, masterclasses στην Ιαπωνία και αλλού. Έχετε άποψη για το επίπεδο της μουσικής εκπαίδευσης στην Ελλάδα και ποιες είναι οι βασικότερες διαφορές σε αυτή, σε σχέση με την αντίστοιχη εκπαίδευση σε Γερμανία και Ιαπωνία π.χ., όπου ζείτε τα πράγματα εκ των έσω;
Χρειάζεται να επεκταθώ πάνω σε αυτή την ερώτηση. Αν με ρωτάτε γενικά (σε όλο σχεδόν τον κόσμο) μας λείπουν οι δυνατότητες που θα επιτρέψουν στους νέους μουσικούς να έρθουν αντιμέτωποι με μία ακόμη πιο προκλητική προσέγγιση της μουσικής. Αντίθετα, επικεντρώνουμε σε έναν αποδοτικό τρόπο δημιουργίας και εξέλιξης μουσικών. Δυστυχώς όμως στην Τέχνη δεν είναι η αποδοτικότητα το ζητούμενο. Η Ελλάδα με εκπλήσσει πάντα από το πλήθος των ανθρώπων που ενδιαφέρονται γενικά για τη μουσική. Γνωρίζω πως η κατάσταση στα περισσότερα παιδαγωγικά ιδρύματα της χώρας δεν είναι η ιδανική, αλλά δεδομένων των συνθηκών ο μεγάλος αριθμός αφοσιωμένων ταλαντούχων νέων που έχω συναντήσει μου δίνει μία σιγουριά για το μέλλον της κλασικής μουσικής στην Ελλάδα.
+1. Σε όλο τον κόσμο τον τελευταίο ενάμιση χρόνο οι καλλιτέχνες χρειάστηκε να αντιμετωπίσουν, εκτός φυσικά από την καθημερινή αγωνία για την υγεία και το μέλλον, όπως όλος ο κόσμος, κάτι ειδικότερο επαγγελματικά: την απώλεια της άμεσης επαφής με το κοινό, η οποία ουσιαστικά θρέφει την καλλιτεχνική δημιουργία. Περιγράψτε μας αυτό το συναίσθημα για έναν καλλιτέχνη και κλείνοντας κάντε μία ευχή για το μέλλον.
Οι προκλήσεις της ζωής είναι μεγάλες και αυτή η πανδημία μας έδειξε πως δεν πρέπει να θεωρούμε τίποτα ως δεδομένο. Ίσως απλώς να είμαστε στο ξεκίνημα ενός νέου τρόπου ζωής και δεν το γνωρίζουμε ακόμη. Από την πλευρά μου, εκμεταλλεύτηκα αυτή την ευκαιρία για να δεθώ με την οικογένειά μου, με τρόπο που δεν θα μου επέτρεπε ο τρόπος ζωής μου προ κορωνοϊού. Η πραγματική μου πρόκληση είναι να βρω την ισορροπία σε έναν κόσμο που απλά επιδιώκει να φτάσει στην προ-κορωνοϊού εποχή και στα ιδανικά μου.
Η ευχή μου είναι να βρω τον δικό μου τρόπο, μέσα σε έναν ταχύτατα μεταβαλλόμενο κόσμο, να συνεχίσω να αποτελώ παράδειγμα για τη νεότερη γενιά μουσικών.
Ερωτήσεις: Νίκος Κυριακού
Photo © Maurice van Lammerts van Bueren