1. Λίγες μόνο ημέρες πριν από την περσινή σας εμφάνιση με την Κ.Ο.Θ., αρχές Οκτωβρίου στο Βασιλικό Θέατρο, οι εξελίξεις με την πανδημία δεν έδωσαν τη δυνατότητα στο κοινό της πόλης να σας απολαύσει ζωντανά στις συναυλίες ‘Τραγούδι στο Φεγγάρι’, παρά μόνο μέσω του διαδικτύου αργότερα. Ανυπομονείτε για το φετινό σας ραντεβού με το κοινό της Β. Ελλάδας, όπως και για τη νέα συνύπαρξή σας με την Κ.Ο.Θ. επί σκηνής;
Επιτέλους να βρεθούμε όλοι μαζί στον φυσικό μας χώρο .. και για την ακρίβεια να ξαναβρεθούμε πλέον με το κοινό στην αίθουσα! Ανυπομονώ στ΄αλήθεια . Πραγματικά πιστεύω πως είχαμε κουραστεί με τα live streamings και τις ηχογραφήσεις , είναι κάτι που είχα μοιραστεί και με άλλους συναδέρφους μου συζητώντας την κατάσταση που πρόσφατα ζήσαμε .. Και γενικότερα προσωπικά με είχε κουράσει όλη αυτή η μουσική αδράνεια. Ελπίζω πως ο κόσμος θα τολμήσει να μπει μέσα ξανά στα θέατρα και κάπως να κάνουμε μια επανεκκίνηση. Η περσινή συνεργασία μου με την Κ.Ο.Θ ήταν απλά άψογη και χαίρομαι που θα βρεθούμε ξανά μαζί αυτή τη φορά με το κοινό πια στο Μέγαρο μουσικής. Η Θεσσαλονίκη άλλωστε είναι για μένα η πόλη που ξεκίνησα τις σπουδές μου και που σηματοδότησε την αρχή της καλλιτεχνικής μου πορείας.
2. Η φετινή σας σύμπραξη με την Κ.Ο.Θ. και τον Ο.Μ.Μ.Θ., στις 2 Οκτωβρίου, πραγματοποιείται στο πλαίσιο ενός Γκαλά Όπερας αφιερωμένου στην Μαρία Κάλλας. Τι σημαίνει η Μαρία Κάλλας για εσάς προσωπικά και πώς έχει επιδράσει η βαριά κληρονομιά της στην καλλιτεχνική σας πορεία, αλλά και γενικότερα στην πορεία κάθε σύγχρονης Ελληνίδας υψιφώνου, με καριέρα εντός και εκτός συνόρων;
Για μένα προσωπικά ήταν ένας φάρος , ένα δυνατό φως που με καθοδήγησε.. άραγε για ποιον καλλιτέχνη αυτή η μορφή δεν έπαιξε και δεν παίζει ακόμη και σήμερα έναν τέτοιον ρόλο; Είναι μια φωνή που σε πάει στον πυρήνα , στην ουσία της ηρωίδας που ερμήνευε. Μια φωνή που μιλάει στο κέντρο της ψυχής σου και που σε μεταφέρει και σε καθηλώνει. Η υποκριτικότητα και το τραγούδι ήταν ένα , και αυτή ήταν και η καινοτομία που έφερε στον χώρο της όπερας γι’ αυτό και την λάτρευαν οι μεγαλύτεροι σκηνοθέτες. Σ’ αυτήν την ταύτιση έρχεται να προστεθεί το αληθινό , το πηγαίο, έτσι όπως βίωνε τον ρόλο εκείνη και σαν χείμαρρος απλόχερα τον πρόσφερε στο κοινό. Ακόμη και τις όποιες ¨ατέλειες¨ τις αγαπώ , άλλωστε η τελειότητα στην τέχνη δεν υπάρχει γιατί το τέλειο είναι κάτι πολύ σχετικό και υποκειμενικό .. Δεν είναι λοιπόν μια βαριά κληρονομιά , είναι μια υπέροχη κληρονομιά και ένα λαμπρό παράδειγμα υπηρέτησης αυτής της υψηλής τέχνης .
3. Υπάρχουν κάποιες άριες από αυτές που θα ερμηνεύσετε στο γκαλά, τις οποίες ξεχωρίζετε προσωπικά για οποιονδήποτε λόγο ή κάποιες που έχουν συνδεθεί με σημαντικές στιγμές της καριέρας σας;
Η Τραβιάτα και η Τόσκα είναι οι δυο όπερες που σημάδεψαν κατά κάποιο τρόπο την πορεία μου .. και τις δύο τις ερμήνευσα στην όπερα της Ρώμης. Πρώτα την Τραβιάτα που ήταν και η αρχή της συνεργασίας μου με τον Φράνκο Τζεφιρέλλι και την μουσική καθοδήγηση του υπέροχου μαέστρου μου του Τζαν Λουίτζι Τζελμέττι που πρόσφατα έφυγε από τη ζωή χτυπημένος από τον καρκίνο. Ο ρόλος της Βιολέττας μου χάρισε το βραβείο κοινού “ Best debut artist - Maria Callas award” στο Ντάλλας. Η συνεργασία αυτή συνεχίστηκε με την Τόσκα. Αυτές τις δυο ίδιες παραγωγές με τα ίδια σκηνικά και κοστούμια τις είχε παίξει και η Μαρία Κάλλας. Εξίσου σημαντική υπήρξε η Τόσκα στην καινούργια παραγωγή στην όπερα των Βρυξελλών τον Ιούνιο του 2021 όπου και ήταν η επιστροφή μου , μάλλον η επιστροφή μας στο θέατρο μετά την πολύμηνη απουσία μας λόγω της πανδημίας και της όλης κατάστασης που βιώσαμε και πραγματικά κρατάει μια ξεχωριστή θέση μέσα μου . .
+1. Είναι πολύ πρόσφατη η απώλεια του Μίκη Θεοδωράκη και δυσαναπλήρωτο το κενό που αφήνει στην ελληνική μουσική. Ποια είναι τα συναισθήματα και οι σκέψεις σας για αυτή την απώλεια;
Ο Μίκης έφυγε από κοντά μας . Ένα τεράστιο κενό αφήνει... Όσα και να πούμε για εκείνον θα ΄ναι λίγα. Τον πένθησα πραγματικά. Με τα τραγούδια του μεγάλωσα, είχα την ευκαιρία να τον γνωρίσω προσωπικά και από μικρή ηλικία , να ακούσω ιστορίες του , να είμαι σε δύο σημαντικές χορωδίες αυτή της παιδικής χορωδίας της Λάρισας και αυτήν της χορωδίας Μακεδονίας που τακτικά συμπράτταμε και ζήσαμε από κοντά τον Μίκη σε τουρνέ στην Αμερική , σε συναυλίες στο Ηρώδειο , σε ιστορικές ηχογραφήσεις όπως για τα “40 παιδικά τραγούδια" και το “Ρέκβιεμ” στην πρώτη εκτέλεσή του. Νιώθω τυχερή που τον γνώρισα και τα βίωσα.. Μία τέτοια προσωπικότητα νομίζεις πως ποτέ δεν θα φύγει και όμως, έρχεται αυτή η στιγμή. Και αυτή η συνειδητοποίηση είναι πολύ θλιβερή. Τον ευχαριστούμε για ό,τι μας έδωσε και πάντα θα ΄ναι ζωντανός μέσα μας.
Ερωτήσεις: Νίκος Κυριακού