1. Είναι πολύ πρόσφατες οι εμφανίσεις σας στην πόλη μας, με την ‘Τόσκα’ στο Φεστιβάλ Επταπυργίου, όπου κατά γενική ομολογία ενθουσιάσατε τους Θεσσαλονικείς. Με ποιους τρόπους εισπράξατε αυτή την αναγνώριση; Γενικά έχετε παρατηρήσει διαφορές στις αντιδράσεις και στη συμπεριφορά του ελληνικού κοινού σε σχέση με το εξωτερικό και αν ναι, που εντοπίζονται αυτές;
Η αλήθεια είναι πως όλοι μας, κοινό και συντελεστές, χαρήκαμε πάρα πολύ που επιστρέψαμε "στα πόστα μας". Ήταν μια δύσκολη περίοδος για όλους και ο ενθουσιασμός της επιστροφής ήταν έκδηλος.
Ο πιο άμεσος τρόπος για να καταλάβει ένας καλλιτέχνης αν έκανε ή όχι καλά την δουλειά του, αν άγγιξε δηλαδή το κοινό με την ερμηνεία του, είναι φυσικά το χειροκρότημα και μερικές φορές τα ενθουσιώδη επιφωνήματα, που το κοινό της ‘Τόσκα’ του Επταπυργίου μας χάρισε απλόχερα.
Όσο για τις διαφορές ανάμεσα στο κοινό της Ελλάδας και του εξωτερικού, θα ήθελα να αποφύγω κάποια σύγκριση. Υπάρχει γενικά μια άποψη πως το κοινό του "Νότου" είναι πιο θερμό. Δεν συμφωνώ με αυτό. Εγώ προσωπικά πιστεύω πως το κοινό, οπουδήποτε κι αν αυτό βρίσκεται γεωγραφικά, θα εκφράσει την ευγνωμοσύνη του με εξωστρεφή τρόπο, όταν αυτό που λαμβάνει είναι εξωστρεφές ως θέαμα και αντίστοιχα με εσωστρέφεια όταν λαμβάνει εσωστρεφή συναισθήματα. Το ζητούμενο είναι να καταφέρεις ως καλλιτέχνης να μεταφέρεις την συναισθηματική κατάσταση του ρόλου στους θεατές και αυτό να προκαλέσει τα ανάλογα συναισθήματα. Αυτή η επικοινωνία είναι που μας κρατάει σε εγρήγορση.
2. Η μοναδική σας συνεργασία με την Κ.Ο.Θ. ήταν αυτή του 2009, στο ορατόριο του Νίκου Αστρινίδη ‘Τα νεανικά χρόνια του Μεγάλου Αλεξάνδρου’. Βρισκόσασταν τότε σε πολύ νεαρή ηλικία και είχατε μόλις αποφοιτήσει από το Αthenaeum. Θυμάστε κάτι από εκείνη τη βραδιά και, για να ενώσουμε το τότε με το σήμερα, ποιες είναι οι προσδοκίες σας από την επικείμενη συνεργασία σας με την ορχήστρα στο Γκαλά Μαρία Κάλλας, στις 2 Οκτωβρίου;
Ήταν σίγουρα μια όμορφη βραδιά. Θυμάμαι το τρακ που είχα πριν βγω στην σκηνή, όχι μόνο γιατί ο ρόλος του Αλέξανδρου είναι απαιτητικός φωνητικά, αλλά και γιατί ανάμεσα στους θεατές βρισκόταν και ο αείμνηστος Ν. Αστρινίδης. Θυμάμαι επίσης το όμορφο συναίσθημα που είχα συμπράττοντας με μια τόσο σημαντική ορχήστρα, όπως η Κρατική Ορχήστρα Θεσσαλονίκης και είναι αυτό που προσδοκώ και σε αυτήν την συναυλία. Να μας συνεπάρει η μουσική και τα συναισθήματα.
3. Στο Γκαλά Μαρία Κάλλας θα σας απολαύσουμε, μεταξύ άλλων, σε δύο ντουέτα με την Μυρτώ Παπαθανασίου. Έχει τύχει να τραγουδήσετε ξανά μαζί και σε κάθε περίπτωση πώς αναμένετε αυτή τη συνύπαρξη επί σκηνής, όπως φυσικά και με τον μαέστρο Γιάννη Πουσπουρίκα;
Είχα την τύχη να συνεργαστώ με την Μυρτώ στην Εθνική Λυρική Σκηνή στον ‘Ρωμαίο’ του Γκουνό και στην ‘Μανόν’ του Μασνέ. Είναι μια ολοκληρωμένη καλλιτέχνης, εκφραστικότατη ηθοποιός, προικισμένη τραγουδίστρια, γενναιόδωρη συνάδελφος και σε κάθε περίπτωση χαίρομαι κάθε φορά όταν βρισκόμαστε μαζί στη σκηνή.
Με τον μαέστρο Πουσπουρίκα δεν έχουμε ξανασυνεργαστεί. Κάθε καινούργια συνεργασία με ενθουσιάζει, γιατί είναι και μια καλή ευκαιρία να μάθεις ίσως κάτι καινούργιο, να επαναπροσδιορίσεις καλλιτεχνικά τον εαυτό σου και να δεις ίσως από άλλη οπτική γωνία έργα που μελετάς και ερμηνεύεις στη σκηνή.
+1. Μαρία Κάλλας και Μίκης Θεοδωράκης. Μία σπουδαία Ελληνίδα και ένας σπουδαίος Έλληνας που πέρασαν στην αιωνιότητα αφήνοντας ανεξίτηλο το στίγμα τους παγκοσμίως. Δώστε μας ένα χαρακτηρισμό για αυτούς τους δύο σπουδαίους καλλιτέχνες.
Είναι πολύ δύσκολο να δώσει κάποιος έναν και μόνο χαρακτηρισμό για αυτές τις δύο τεράστιες, σχεδόν μυθικές προσωπικότητες. Το σίγουρο είναι πως όλοι μας νιώθουμε υπερήφανοι που δύο Έλληνες κατάφεραν με το έργο τους και τις προσωπικότητές τους, να επαναπροσδιορίσουν την τέχνη τους με τέτοιον τρόπο, ώστε να επηρεάσουν βαθιά και ανεξίτηλα στον χρόνο τους ανθρώπους παγκοσμίως.
Ερωτήσεις: Νίκος Κυριακού