Συναυλία για την Ευρωπαϊκή Ημέρα Μουσικής

Πρόγραμμα:
Γιώργος Αξιώτης (1875-1924): Δειλινό           
Επιμέλεια μουσικού υλικού: Εβελίνα Χαρκοφτάκη, Γιάννης Σαμπροβαλάκης, Κέντρο Ελληνικής Μουσικής
Pablo de Sarasate (1844-1908): Zigeunerweisen, έργο 20     
Wolfgang Amadeus Mozart (1756-1791): Συμφωνία αρ. 41 σε ντο μείζονα, Κ.551 (του ‘Διός’)
 
Είσοδος δωρεάν με δελτία εισόδου
Θέσεις περιορισμένες
 
Άνοιγμα ηλεκτρονικής πλατφόρμας για διάθεση των θέσεων (στο www.tsso.gr)
Τρίτη, 15 Ιουνίου, ώρα 09:00
 
Πληροφορίες:
Εκδοτήριο Κ.Ο.Θ. Λεωφόρος Νίκης 73,
τηλ. 2310 236990  (Δευτέρα-Παρασκευή 08:00-16:00)


Η Κρατική Ορχήστρα Θεσσαλονίκης γιορτάζει την Ευρωπαϊκή Ημέρα Μουσικής, με μία ανοιχτή συναυλία στον αύλειο χώρο του Μουσείο Βυζαντινού Πολιτισμού, υπό τη μουσική διεύθυνση του Κωνσταντίνου-Ρωμανού Παπάζογλου, που ανήκει στους πλέον ταλαντούχους μαέστρους της νέας γενιάς Ελλήνων αρχιμουσικών. Συμπράττει ως σολίστ, μία επίσης εξαιρετικά ταλαντούχος νεαρή καλλιτέχνης, η Θεσσαλονικιά βιολονίστα Αριέτα Λιάτση.
 
Το πρόγραμμα ξεκινά με ένα έργο του Γεώργιου Αξιώτη, ενός παραγνωρισμένου Έλληνα συνθέτη και μουσικολόγου του περασμένου αιώνα, ο οποίος ανέπτυξε έντονη καλλιτεχνική και πνευματική δραστηριότητα, αφού υπήρξε από τους συνιδρυτές του Ωδείου Πειραιώς αναλαμβάνοντας και τη διεύθυνσή του, ενώ παράλληλα εξέδωσε το περιοδικό ‘Κριτική’, μαζί με το συνάδελφό του Γεώργιο Λαμπελέτ, θέτοντας ως στόχο ‘την αναμόρφωση της μουσικής παιδείας στη χώρα’. Η φιλοδοξία του αυτή δημιούργησε αντιπάθειες στο μουσικό κατεστημένο της εποχής και αποτέλεσε την αιτία της σχετικά σύντομης απόσυρσής του από το προσκήνιο, με αποτέλεσμα να έχουν μείνει ανέκδοτα τα έργα του μέχρι πολύ πρόσφατα. Στις μέρες μας το έργο του μελετάται με ιδιαίτερο ενδιαφέρον και γίνεται προσπάθεια ανάδειξής του. Το ‘Δειλινό’ είναι ένα ορχηστρικό έργο λεπτής υστερορομαντικής αισθητικής, γραμμένο με άρτια συνθετική τέχνη και έντονο ελληνικό χρώμα, που κυκλοφόρησε από το Κέντρο Ελληνικής Μουσικής, με επιμέλεια του μουσικού υλικού από την Εβελίνα Χαρτοφτάκη και τον Γιάννη Σαμπροβαλάκη.
 
 
Ο μυθικός Ισπανός βιολονίστας Πάμπλο δε Σαρασάτε συνέθεσε πολλά έργα για σόλο βιολί, εμπνευσμένα κυρίως από λαϊκές ισπανικές μελωδίες. To πλέον δημοφιλές εξ αυτών και αγαπημένη επιλογή των βιρτουόζων του βιολιού παγκοσμίως είναι οι ‘Τσιγγάνικες μελωδίες για βιολί και ορχήστρα, έργο 20’. Η ξεχωριστή δεξιοτεχνική ικανότητα του συνθέτη είναι εμφανής παντού και συνδυάζεται με τον τρόπο που παίζουν οι τσιγγάνοι το βιολί, ενώ επιπρόσθετα διατηρεί και το στοιχείο του αυτοσχεδιασμού, που είναι το κύριο χαρακτηριστικό αυτών των εκτελεστών. Το έργο στο σύνολό του είναι συναρπαστικό και απολαυστικό εξελισσόμενο με εκφραστικότητα και πάθος, καθώς παραδίδεται πρόθυμα στον οίστρο των χορών των ρομά.
 
 
Η ‘41η Συμφωνία σε ντο μείζονα’ του Μότσαρτ, ή αλλιώς η ‘Συμφωνία του Διός’, είναι ένα διαχρονικό αριστούργημα που έχει χαρακτηριστεί ως σταθμός στην ιστορία της μουσικής. Πρόκειται για την τελευταία και μεγαλύτερη χρονικά συμφωνία του κορυφαίου συνθέτη, που πήρε την ονομασία αυτή λόγω του επιβλητικού της χαρακτήρα. Όλη η συνθετική σοφία του Μότσαρτ αποκαλύπτεται σε αυτό το έργο και προσφέρεται μέσα από ένα καταιγισμό μουσικών ιδεών ανέκφραστης ομορφιάς. Μια πραγματικά ταιριαστή επιλογή σε μία Γιορτή της Μουσικής.
 
 
Μία παραγωγή της Κρατικής Ορχήστρας Θεσσαλονίκης, σε συνεργασία με το Μουσείο Βυζαντινού Πολιτισμού

Η Κρατική Ορχήστρα Θεσσαλονίκης εμφανίζεται στο Ανοιχτό Θέατρο Λόφου Κιλκίς με αριστουργήματα του συμφωνικού ρεπερτορίου, στο πλαίσιο των εκδηλώσεων για την απελευθέρωση της πόλης του Κιλκίς. Την Κ.Ο.Θ. διευθύνει ο διεθνώς αναγνωρισμένος Έλληνας αρχιμουσικός Ανδρέας Τσελίκας. Συμπράττει ως σολίστ ο μόλις 16 ετών εξαιρετικά ταλαντούχος βιολονίστας Χριστόφορος Πετρίδης, που έχει αποσπάσει πολυάριθμα βραβεία και διακρίσεις σε περιώνυμους Διεθνείς Μουσικούς Διαγωνισμούς.
 
Το πρόγραμμα ξεκινά με την Εισαγωγή Κοριολανός που ο Μπετόβεν έγραψε αντλώντας έμπνευση από τη ζωή του ξακουστού Ρωμαίου στρατηγού Γνάιου Μάρκιου Κοριολανού. Η υπερηφάνεια και η δύναμη του τραγικού ήρωα συγκρούονται με τα τρυφερά του αισθήματα για την οικογένειά του και οδηγούν σε ένα εκρηκτικό αποτέλεσμα.
 
Η ‘Συμφωνία του Διός’ είναι η τελευταία συμφωνία του Μότσαρτ και αποτελεί ένα διαχρονικό αριστούργημα που έχει χαρακτηριστεί ως σταθμός στην ιστορία της μουσικής, αφού αποκαλύπτει όλη τη συνθετική του σοφία, μέσα από έναν καταιγισμό μουσικών ιδεών ανέκφραστης ομορφιάς.
 
Ο μυθικός Ισπανός βιολονίστας Πάμπλο δε Σαρασάτε συνέθεσε τις ‘Τσιγγάνικες μελωδίες’ του ενσταλάζοντας στο έργο αυτό όλα τα στοιχεία της ξεχωριστής δεξιοτεχνικής του ικανότητας, συνδυάζοντάς τα με τον τρόπο που παίζουν οι τσιγγάνοι το βιολί, σε ένα συναρπαστικό, γεμάτο πάθος τελικό αποτέλεσμα, που αποτελεί αγαπημένη επιλογή ρεπερτορίου των βιρτουόζων του βιολιού παγκοσμίως.
 
Το πρόγραμμα ολοκληρώνεται με ένα έργο του μαέστρου της βραδιάς, Ανδρέα Τσελίκα. Η ‘Εορταστική Εισαγωγή’ γεννήθηκε το 2012, μέσα από την ανάγκη αντίδρασης του συνθέτη στη γενικότερη απαισιοδοξία που είχε κυριεύσει τον τόπο μας, λόγω των αλλεπάλληλων κοινωνικο-οικονομικών κρίσεων. Μελωδίες και ρυθμοί της ελληνικής μουσικής παράδοσης διεγείρουν το συναίσθημα, καθώς εξελίσσονται μέσω μίας λιτής φόρμας, που παραπέμπει στην εποχή της κλασικής περιόδου.

Είσοδος ελεύθερη
 
 
Μία παραγωγή του Δήμου Κιλκίς, σε συνεργασία με την Κρατική Ορχήστρα Θεσσαλονίκης
 
Παρασκευή, 2 Ιουλίου 2021
ώρα 21:30
Ανοιχτό Θέατρο Λόφου
 
Διεύθυνση ορχήστρας: Ανδρέας Τσελίκας
Βιολί: Χριστόφορος Πετρίδης
 
 
Πρόγραμμα:
Λούντβιχ βαν Μπετόβεν (1770-1827): Εισαγωγή Κοριολανός, έργο 62   
Βόλφγκανγκ Αμαντέους Μότσαρτ (1756-1791): Συμφωνία αρ. 41 σε ντο μείζονα, Κ.551 (του ‘Διός’)
Πάμπλο δε Σαρασάτε (1844-1908): Τσιγγάνικες μελωδίες για βιολί και ορχήστρα, έργο 20      
Ανδρέας Τσελίκας: Εορταστική Εισαγωγή για ορχήστρα (2012)
 
 
 

Τηρούνται αυστηρά όλα τα μέτρα ασφαλούς διεξαγωγής ζωντανών θεαμάτων της Εθνικής Επιτροπής Προστασίας της Δημόσιας Υγείας έναντι του κορωνοϊού COVID-19. Υποχρεωτική η χρήση μάσκας.

Στο πλαίσιο του εορτασμού των 200 χρόνων από την Ελληνική Επανάσταση, το Φεστιβάλ Επταπυργίου, σε συνεργασία με την Κ.Ο.Θ., φέρνει κοντά τρεις θρύλους της ελληνικής κουλτούρας: το Νίκο Καζαντζάκη και τον Αλέξη Ζορμπά, στη σουίτα του Μίκη Θεοδωράκη από το μπαλέτο 'Ζορμπάς'.
Το πρόγραμμα περιλαμβάνει επίσης τη 'Δωδεκανησιακή Σουίτα αρ.1' του Γιάννη Κωνσταντινίδη και το 'Δειλινό' του Γιώργου Αξιώτη.

Είσοδος Ελεύθερη (κράτηση θέσεων viva.gr)

Υπό την αιγίδα της Επιτροπής 'Ελλάδα 2021'

Γεώργιος Αξιώτης (1875-1924): ‘Δειλινό’
 
Ο Γεώργιος Αξιώτης είναι ένας αδίκως παραγνωρισμένος Έλληνας συνθέτης και μουσικοκριτικός των τελών του 9^ου αιώνα. Ξεκίνησε μαθήματα μουσικής με τον Συριανό συνθέτη Λουδοβίκο Σπινέλη συνεχίζοντας αργότερα στη Νάπολη με τον διάσημο δάσκαλο Πάολο Σεράο. Με την επιστροφή του στην Ελλάδα ανέπτυξε έντονη καλλιτεχνική και πνευματική δραστηριότητα, αφού υπήρξε από τους συνιδρυτές του Ωδείου Πειραιώς αναλαμβάνοντας και τη διεύθυνσή του, ενώ παράλληλα εξέδωσε το περιοδικό ‘Κριτική’, μαζί με το συνάδελφό του Γεώργιο Λαμπελέτ, θέτοντας ως στόχο ‘την αναμόρφωση της μουσικής παιδείας στη χώρα’. Η φιλοδοξία του αυτή δημιούργησε αντιδράσεις και αντιπάθειες στο μουσικό κατεστημένο της εποχής και αποτέλεσε την αιτία της εθελούσιας απόσυρσής του από το προσκήνιο, με αποτέλεσμα να μείνουν ανέκδοτα όλα τα έργα του, μέχρι πολύ πρόσφατα, που γίνεται συστηματική προσπάθεια ανάδειξής τους. Το ‘Δειλινό’ είναι ένα ορχηστρικό έργο λεπτής υστερορομαντικής αισθητικής, γραμμένο με άρτια συνθετική τεχνική και έντονο ελληνικό χρώμα.
 
 
 
Γιάννης Κωνσταντινίδης (1903-1984): Δωδεκανησιακή σουίτα αρ.1                                    
 
Ο Γιάννης Κωνσταντινίδης γεννήθηκε στη Σμύρνη, ενώ σπούδασε πιάνο και θεωρητικά σε Δρέσδη και Βερολίνο. Η πλούσια εργογραφία του έχει χαρακτήρα γνήσια ελληνικό και είναι εμποτισμένη με το αυθεντικό δημοτικό τραγούδι. Έγραψε ορχηστρικά έργα, οπερέτες, παιδικά τραγούδια, μουσικές κωμωδίες, επιθεωρήσεις και περισσότερα από 100 τραγούδια που έγιναν μεγάλες επιτυχίες. Η συμβολή του στον εμπλουτισμό της ελληνικής μουσικής με σύγχρονα αριστουργήματα, που αναδεικνύουν τον ρυθμικό και μελωδικό πλούτο της ελληνικής μουσικής παράδοσης, είναι ανεκτίμητη. Ο συνθέτης έγραφε ‘ελαφρά μουσική’ ως Κώστας Γιαννίδης, για βιοποριστικούς λόγους, σημειώνοντας τόσο μεγάλη επιτυχία στο ευρύ κοινό, που τελικά έμεινε περισσότερο γνωστός με αυτό το όνομα. Στα ολιγάριθμα κλασικά του έργα αποκαλύπτει μία λεπτή ευαισθησία μέσα από πλούσιες μελωδικά συνθέσεις, με σπάνια αρμονική και ενορχηστρωτική ικανότητα.
Σε πολλά του έργα βρίσκουμε αναφορές στους ρυθμούς και τις μελωδίες των Δωδεκανήσων, όμως ξεχωρίζουν οι δύο δωδεκανησιακές του σουίτες για ορχήστρα. Η πρώτη Δωδεκανησιακή Σουίτα γράφτηκε το 1948 και είναι αφιερωμένη στον Ελβετό μουσικολόγο Samuel Baud-Bovy, αφού τα θέματά της είναι παρμένα από τους δυο τόμους της συλλογής του «Τραγούδια των Δωδεκανήσων», μία εκπληκτική μελέτη των χορών και των τραγουδιών των συγκεκριμένων ακριτικών νησιών, που έγινε μεταξύ 1930-31. Η μουσική του Κωνσταντινίδη έδωσε νέα πνοή στα υπέροχα αυτά νησιώτικα τραγούδια και τα έκανε παγκοσμίως γνωστά και αγαπητά.
 
 
Μίκης Θεοδωράκης (1925): Ζορμπάς, σουίτα – μπαλέτο (μεταγραφή: Δημήτρης Μίχας)
 
Η συνάντηση του Νίκου Καζαντζάκη το 1915, στο Άγιον Όρος, με τον Γιώργη Ζορμπά είχε μεγάλο αντίκτυπο στον συγγραφέα, ο οποίος εντυπωσιάστηκε βαθιά από την ταραχώδη ζωή και την προσωπικότητα αυτού του πολυπράγμονα Μακεδόνα. Ο μετέπειτα φίλος και συνεργάτης του Καζαντζάκη αποτέλεσε την πηγή της έμπνευσής του για το μυθιστόρημα “Βίος και πολιτεία του Αλέξη Ζορμπά”, που ο Μιχάλης Κακογιάννης μετέφερε στον κινηματογράφο το 1964, ως “Zorba The Greek”, με τον Άντονι Κουίν στον πρωταγωνιστικό ρόλο. Η μουσική του Μίκη Θεοδωράκη και κυρίως το συρτάκι στο φινάλε της ταινίας έγινε έκτοτε συνώνυμο της Ελλάδας σε κάθε γωνιά του πλανήτη.
 
Το 1976, ο χορογράφος Lorca Massine παρουσίασε στην Εθνική Λυρική Σκηνή μία πρώτη εκδοχή του μπαλέτου “Ζορμπάς”. Δέκα χρόνια αργότερα ο Θεοδωράκης ολοκλήρωσε τη σουίτα μπαλέτου ‘Ζορμπάς’ για το Φεστιβάλ της Βερόνας, επιλέγοντας διάφορα αποσπάσματα έργων του, που κατά τη γνώμη του ταίριαζαν στον Ζορμπά του Καζαντζάκη, όχι μόνο από τη μουσική της ταινίας, αλλά και από τραγούδια, σονατίνες και πρώιμα συμφωνικά του έργα, όπως την ‘Ελληνική Αποκριά’ και το ‘Συρτός Χανιώτικος’. Η ολοκληρωμένη παρτιτούρα περιλαμβάνει συμφωνική ορχήστρα, μικτή χορωδία, μέτζο σοπράνο, μπουζούκι και κλαρινέτο. Το πραγματικά εντυπωσιακό τελικό αποτέλεσμα τον καθιέρωσε ως συμφωνικό συνθέτη σε όλο τον κόσμο. Την πρεμιέρα του, τον Αύγουστο του 1988, διηύθυνε ο ίδιος ο Θεοδωράκης μπροστά σε 100.000 ενθουσιασμένους θεατές. Μέχρι σήμερα έχει παρουσιαστεί πάνω από χίλιες φορές, σε περισσότερες από 30 χώρες στον κόσμο, με τεράστια, πάντα, επιτυχία, ενώ ο ίδιος ο συνθέτης το έχει χαρακτηρίσει ως το έργο που τον αντιπροσωπεύει καλύτερα από το καθένα.