Με ένα όμορφο νοσταλγικό μουσικό ταξίδι συνεχίστηκε την Παρασκευή ο κύκλος συναυλιών της Κρατικής Ορχήστρας Θεσσαλονίκης ‘Όνειρα’ που είναι αφιερωμένος στη μνήμη των μουσικών της Βίκτωρα Δάβαρη και Γιούρα Κανδυλίδη.
Το πρόγραμμα περιλάμβανε 4 έργα του περασμένου αιώνα γεμάτα συμβολισμούς, ξεκινώντας με το ιντερλούδιο ‘Βόλτα στον Κήπο του Παραδείσου’ του Ντήλιους και το υπέροχο ‘Κοντσέρτο για βιολοντσέλο και ορχήστρα’ του Έλγκαρ, που ερμήνευσε αισθαντικά ο Άγγελος Λιακάκης και γνώρισε την αποθέωση από το κοινό, στο οποίο χάρισε μια σαραμπάντα του Μπαχ ως bis.
Το δεύτερο μέρος περιείχε δύο έργα με εντελώς διαφορετικές διαθέσεις, συνδυάζοντας Ανατολή με Δύση, αφού ξεκίνησε με την ελεγεία ‘Κάντους στη μνήμη του Μπέντζαμιν Μπρίτεν’ του Περτ και τις καμπάνες της Ανατολικής Ορθόδοξης Εκκλησίας καταλήγοντας στην ορχηστρική σουίτα Άνοιξη στα Απαλάχια’ από το ομώνυμο μπαλέτο του Κόπλαντ, με τους χαρακτηριστικούς ήχους του Νέου Κόσμου. Την Κ.Ο.Θ. διηύθυνε ο Βλαδίμηρος Συμεωνίδης.
Τη συναυλία προλόγισε συγκινημένος ο Διευθυντής της Κ.Ο.Θ. Σίμος Παπάνας με τα εξής λόγια:
«Σας καλωσορίζουμε σε μία πολύ σημαντική και βαριά συναισθηματικά στιγμή για εμάς. Όπως ξέρετε ο κύκλος «Όνειρα» που παρουσιάζουμε φέτος είναι αφιερωμένος στη μνήμη των δύο πολύ αγαπητών συναδέλφων μας, που έφυγαν πέρυσι από τη ζωή, του Βίκτωρα Δάβαρη και του Γιούρα Κανδυλίδη. Η αποψινή είναι κατά έναν τρόπο η κεντρική συναυλία αυτού του κύκλου, γιατί είναι πάνω στο χρόνο από τα τραγικά αυτά γεγονότα. Παρόλα αυτά, η αποψινή βραδιά, όπως είχαμε ανακοινώσει και στον προγραμματισμό μας, δεν είναι θρηνητική και θέλω να σας μιλήσω για τη φιλοσοφία αυτού που θα ακούσετε απόψε, η οποία σχετίζεται με τους ανθρώπους που τιμούμε. Αυτοί οι δύο ήταν το χαμόγελο της ορχήστρας μας. Ήταν άνθρωποι που είχαν πάθος για ζωή, που μας έδιναν ενέργεια στις δύσκολες στιγμές, πάντα με το χαμόγελο, που μας θύμιζαν συνεχώς τίποτα άλλο εκτός από ζωή. Επειδή λοιπόν ήταν αυτοί που ήταν και έτσι τους γνωρίσαμε, το πρόγραμμα έχει αντίστοιχα επιλεγεί να μην είναι θρηνητικό. Στην καρδιά του προγράμματος έχουμε το έργο του Αρβο Περτ, που είναι το μόνο in memoriam, ενώ γύρω του τα υπόλοιπα σχετίζονται με τη ζωή και τα όνειρα. Το πρώτο και το τελευταίο πραγματεύονται τα όνειρα δύο νεαρών ζευγαριών που ονειρεύονται μία καινούρια ζωή. Θα έλεγε κανείς πως η νοσταλγία και το φως κυριαρχούν στα έργα αυτά και το χιούμορ επιπλέον στο δεύτερο. Ταυτόχρονα έχουμε την τιμή να φιλοξενούμε έναν από τους σημαντικότερους Έλληνες καλλιτέχνες, τον Άγγελο Λιακάκη, που τύγχανε να είναι συγκάτοικος του Βίκτωρα Δάβαρη, όσο σπούδαζαν μαζί. Οπότε είναι μία πολύ οικογενειακή στιγμή για μας και σας ευχαριστούμε που είσαστε μαζί μας.
